Zawieszam

Jest tu kto? :-P

Wyjasnienia na tym blogu

leonetcia.blogspot.com

Tam mnie znajdziecie. Ciao!.😌

#Notka informacyjna

Jak widzicie rozdzialu nie ma od sierpnia.. Nie wiem kiedy sie pojawi. Zapomnialam o tym blogu. Nie mam czasu
Zastanawiam sie nad usunieciem bloga. Usunac? Zawiesic? Odejsc? Co myslicie?

Chapter II

Już następnego dnia wieczorem wróciliśmy z przyjęcia.Mieliśmy być tam parę dni,a byliśmy raptem jeden dzień.Leon w ogóle się do mnie nie odzywał.Raczej mu się nie dziwię..Od wczoraj mam poranne mdłości,a niekiedy wymioty.Zjadłam coś nieświeżego? Raczej nie..Ciekawe czy Nicolas wpadnie do mojego biura.Powiedział,że mnie odwiedzi,a tym czasem go nie ma,a za półtorej godziny kończę pracę.Kurczę,znowu te mdłości.Szybko biorę łyka niegazowanej wody z lodem i jest już lepiej.Nagle robi mi się słabo.Kurde,co się ze mną dzieje.Świat wiruje mi dookoła,ale po sekundzie przestaje.

   Słyszę pukanie do drzwi.Odpowiadam ''proszę'',mając nadzieję,że to Nicolas.Kiedy drzwi się otwierają czeka mnie rozczarowanie.Leon?
-Cześć,mogę?-pyta zachrypniętym głosem.
-Ym..cześć..Wejdź.-kiwam głową-co chciałeś?-pytam kiedy siada na krześle,naprzeciw mnie
-Bo wiesz..chciałem przeprosić..Nie powinienem tak zareagować ostatnio.
-Nerwy.Wody?-pytam,na co on kiwa głową.Biorę kubek i nalewam mu zimnej cieczy.-proszę-podaję mu porcelanową rzecz z przeźroczystą cieczą.
-Dzięki-mruczy pod nosem.
-A tak w ogóle,to nie masz za co przepraszać.
-Fakt,w końcu to nie tylko moja wina-rzuca
-Słucham? A niby czyja,jak nie tylko twoja?-rzucam oschle
-Twoja.
-Moja?!A niby z jakiej racji?-jestem wściekła
-Jakbyś wiedziała,czego chcesz,nie było by tej sytuacji-odpowiedział
-A co ja zrobiłam??
-''Proszę o czas'' ''czas''''czas''''czas''.Czas,na co? Na to żebyś do mnie wróciła? Jakbyś mnie kochała,nie potrzebowałabyś czasu.-tłumaczy
-Idiota-podnoszę się i krzyczę na niego-zdradziłeś mnie,to chyba normalne,że chce mieć pewność,że będę w stanie ci zaufać?!-prycha
-Jakbyś chciała,to byś wybaczyła.Widać nie kochasz mnie tak samo mocno,jak ja ciebie-zawiesza się-ja też mam wątpliwości. Skoro tak myślisz,to widać nie kochasz mnie,albo szukasz pretekstu żeby mnie upokorzyć!-krzyczy.Ja podchodzę do drzwi i je otwieram.
-Wyjdź-rzucam.Kiedy jest dwa kroki dalej robi mi się słabo.
-Violetta,dobrze się czujesz?-pyta z troską i w moment jest przy mnie.Ja nie jestem w stanie odpowiadać.Czuję,ze moje nogi się uginają,León łapie mnie w ramiona,a dalej nic nie pamiętam...








        Budzę się w białym pomieszczeniu.Jestem w szpitalu? Co się stało? Jak tu trafiłam? Po chwili do pomieszczenia wchodzi Leon ze smutną miną,którą próbuje zatuszować sztucznym uśmiechem.
-Leon,co się stało?-pytam przerażona
-Spokojnie.Zemdlałaś,więc zadzwoniłem na pogotowie-siada obok mnie na krześle.
-Coś ze mną nie tak? Jestem chora?-pytam
-Nie zupełnie..-drapie się po głowie.
-Więc co mi jest?!-krzyczę przerażona
-TY...Ty...ty jesteś w ciąży Violetta,gratuluje-próbuje się uśmiechnąć,ale widzę,że zaraz się rozpłacze-to dziecko Nicolasa,tak?-pyta blokując łzy
-Tak-odpowiadam krótko i gładzę jego policzek-nie wstydź się łez,wiem,że ci przykro.-zapewniam,a on zaczyna płakać i przytula twarz do mojej dłoni.Szkoda mi go-Nie chciałam mieć z nim dziecka.Pragnęłam je mieć z tobą-wyznaje
-Powinnaś być teraz szczęśliwa,nie przejmuj się mną.
-Leon...
-Pamiętaj,że zawsze możesz na mnie liczyć.W dzień i w nocy.Zawsze do twoich usług-zapewnia-przyjdę jutro-całuje mój policzek i wychodzi,pomimo moich próśb...

Leon

W sklepie obok szpitala kupiłem paczkę fajek.Paliłem jednego papierosa,za drugim.Nie mogłem,ani nie chciałem powstrzymać łez i rozpaczy.Ma dziecko z innym.Jest szczęśliwa.Bez ciebie.  Kurwa,gdybym wcześniej nie zdradził jej,pewnie to dziecko byłoby moje.Bylibyśmy szczęśliwi.Oglądalibyśmy jakiś horror,a ona by się do mnie przytulała.Byłoby cudownie.Ale wszystko spieprzyłem.Wiem,skończony idiota.Sukinsyn,który zabrał jej niewinność i młodość.Przeze mnie cierpiała.Prze ze mnie tyle płakała.Czy teraz kolej na mnie?

Violetta

Jestem szczęśliwa? Nie.Chciałam tego dziecka? Nie.Kocham Nicolasa? Nie.Mogłam się z nim nie wiązać.Jak mogłam być taka głupia? Obiecałam sobie,że nie pozwolę sobie na drugą miłość,że będę sama.Ale oczywiście wspaniała Violetta Castillo zapomniała o swojej obietnicy.Cholera,nie chcę tego dziecka.

Ktoś puka do drzwi.Odpowiadam ciche ''zapraszam''.Moim oczom ukazał się Nicolas.Jest uśmiechnięty od ucha do ucha i ma dwie torby z zakupami.
-Jak się ma moja księżniczka?-pyta entuzjastycznie i mnie całuje
-Nie najlepiej-mruczę
-Boli cię coś? W twoim stanie może być to niebezpieczne.Iść do lekarza?-przeraził się
-Nie-westchnęłam-nic mi nie jest,jestem tylko osłabiona,nic więcej.
-Nie strasz mnie tak więcej kocie.
-Postaram się.Co tam masz?-pytam
-A,musisz się zdrowo odżywiać,więc nakupowałem ci owocowe soki,warzywa i owoce.
-Nico,nie musiałeś
-Ale chciałem-uśmiecha się-dobra,ja muszę lecieć do pracy,ale przyjdę jutro,zgoda?
-Yhym-mruczę.On całuje mnie w czoło i odchodzi.Wreszcie chwila spokoju....

León

Jedna orzechówka,druga czysta wódka,cztery piwa.A ja w dalszym ciągu mam chęć dopić te 3 piwa,które mi zostały,choć czuję się już nalany.Muszę je dopić,muszę zapomnieć.Może Luśka się ze mną napije? Wyciągam swój Smartphon'e.Ledwo patrzę na oczy,ale po chwili łączy mnie z Ludmiłą.
-Hallo?-słyszę jej głos w słuchawce
-Lud-czkam-miła-dodaje
-Leon,to ty?
-Ha-śmieję się-nie,to Napoleon Bonaparte-zaczynam się śmiać jak mały dzieciak,którego ktoś łaskocze
-Gdzie jesteś?-jej głos poważnieje
-W barze.
-Do cholery,jakim?
-Ulubionym.-czkam i się śmieję
-Zaraz będę.-rozłącza się,a ja maczam usta w piwie.

Ludmiła

Po głosie i zachowaniu Leona,domyślam się,że jest nieźle pijany.Domyślam się,że już śpi na stole,więc wzięłam ze sobą Federico.Co jak co,ale mój braciszek będzie musiał mieć ważny powód,żeby się nachlać w trupa.Po dwudziestu minutach jesteśmy pod klubem ''Hujek'' Co za nazwa! ale muszę przyznać,ze alkohol mają niezły.Wchodzimy do środka.Dostrzegam Leona w kącie sali.Jest gorzej niż myślałam.Boże,ile on wypił.Zaraz zaśnie na siedząco!Podchodzimy do niego.

-Coś ty zrobił?!-wrzeszczę na niego-popatrz w jakim jesteś stanie!-dodaje

-Ja? Ugigem sem-typowy bełkot pijanego mężczyzny.

-Federico,pomóż mi-zwracam się do chłopaka.Bierzemy go pod ramiona i wychodzimy z lokalu.Ludzie dziwnie się na nas patrzą.Nie dziwię im się...

   Po trzydziestu minutach jesteśmy w moim mieszkaniu.Kładziemy mojego brata na naszym łóżku i przykrywamy kocem.Zasnął jakieś dziesięć minut temu,kiedy go nieśliśmy.Znając go za dwie,trzy godziny będzie trzeźwy.Zawsze szybko trzeźwiał.Kiedy już wychodzimy woła:

-Fffedegico..zostam-prosi ziewając.Mój chłopak siada na krześle z niezadowoloną miną.Każe mi iść,więc wychodzę.Siadam przed TV i włączam na swój ulubiony serial ''Osaczona''.

Federico

Kazał mi zostać i zasnął. Musi mieć ważny powód,żeby się upić,bo zazwyczaj nigdy tego nie robi.

  Po godzinie otwiera oczy,bełkocze coś pod nosem,ale nie jestem w stanie tego zrozumieć..

-Powtórz.Postaraj się mówić wyraźnie

-Viogela..

-Co?

-Viollettu .
-Jeszcze raz.
-Giginfela.
-Gorgonzela?
-Nie! Violgetta.
-Violetta-kiwa głową.Nienawidzę pijanych ludzi.Bełkoczą,jak roczne dziecko!-co z nią?
-Dziecgo.Nogolas
-Dziecko,a dalej?-wyciągam z niego
-Nicolaz.
-Nicolas?
-Yhym-mruczy
-Wiem,że jest w ciąży,ale nie powinieneś pić.Miałeś z tym problem.
-I gęde miau
-Zaparzę ci kawy.Nie,lepiej dam ci wodę..-mówię i wychodzę.

***************
Z nachlanym facetem,gorzej niż z dzieckiem.Federico też ma go dość.Ciągle coś mu marudzi.Bełkocze. Nie rozumiem co chce mi powiedzieć.Wyszłam.Jest późno.Ubrana w białą koszulę nocną idę do sypialni ze szklanką wody w ręku.León śpi.Federico też.Mi się nie za bardzo chce.Martwię się tym wszystkim.Jutro może odwiedzę Violettę.Może się zaprzyjaźnimy? Zero gadki o moim bracie.Teraz nie mogą być razem.Ma dziecko z innym.Już wiem dlaczego León się upił.Gdybym dowiedziała się,że Federico ma z inną dziecko,zapiłabym się na śmierć,żeby nie myśleć,żeby zapomnieć.Nie.Ja bym się zabiła.Może nie powiem tego przy Leónie? tak będzie lepiej.Siadam na łóżku.Z szafki wyjmuję swój kokosowy balsam do ciała.Smaruję jedną nogę,a potem drugą.Z rękami robię to samo.Trzeba się nawilżać.Nie lubię mieć szorstkiej skóry.Yf..To uczucie..Dziwne..Słyszę jakiś głośny huk z kuchni.Ktoś strącił garnki?
-Cco?-na sekundę podniósł się zaspany Federico,ale jednak znowu poszedł spać.Odłożyłam balsam na bok i podążyłam do kuchni.No tak..Na podłodze są porozbijane kieliszki i leżą garnki,a nad nimi stoi León Verdas,który nie wie co się dzieje..
-Chciałem tylko nalać sobie wody..-tłumaczy się przestraszony.
-Dałam ci butelkę.
-Wypiłem-drapie się po karku.
-Już wytrzeźwiałeś? Długo jakoś.
-Sam się dziwię.Dasz mi wodę? Nie chcę niczego już strącić
-Bracisku,jasne,ze tjak.-chichoczę,a on mierzy mnie wzrokiem.Wyciągam szklankę i nalewam do niej przeźroczystej cieczy.-proszę-podaję ją bratu.Wypija wszystko od razu.-smoli?-pytam
-I to jeszcze jak-mruczy
-Może od razu dam ci zgrzewkę wody?-śmieję się
-Może się przydać-przyznaje.Ja żartowałam,ale dobra..skoro chcę.Wyciągam spod barku zgrzewkę wody niegazowanej i podaję ją bratu.
-Dziękuję-mruczy
-Proszę-mruczę
-To ja już pójdę spać.Posprzątam to jutro.Nie chcę się tłuc w nocy.
-Ok.Dobranoc.
-Cześć-żegnam się z moim bratem i kieruję się do mojej sypialni.Kładę się i już po chwili czuję ramiona mojego partnera.Wie,co lubię.Nie odzywamy się,tylko wtulamy się w siebie.Nie wiem jak Federico,ale ja zasypiam momentalnie....

_________________________________________________________________________________

Cześć i czołem,kluski z rosołem! :D 
Tak,tak..
Kropka przychodzi z rozdziałem o 00:59.Prawie pierwsza w nocy :)
Nie mogę spać.Ostatni dzień WAKACJI u babci :/ smutnoo :_( za to jutro do rodzinki na imprezkę ^^ w niedziele dożynki ;) Łuhu..Do rozdziału:

Vilu :(
Nico
Leon się upija na smutno
Fede NIE  ma siły do niego xD
Garnki xD
Zgrzewka wody :D
Posprząta jutro.
Bo noc xD
Dobra,muszę w końcu iść spać,a nie siedzieć na kompie i słuchać muzyki :P
I tak nie zasnę :D 
ale co tam ;)
 To do następnego.


Możliwe,ze pojawi się w pierwszym tygodniu września.Nie wiem dokładnie :)

Pa miśki <3

Chapter I

Violetta Castillo
Ur.23.08.1995
Adres zamieszkania: Plac Batorego 62 B
                                   32-946 Buenos Aires
Kontakt:876210873
Wykształcenie:
-Staż w Ancheles Inc.
-Praktyka w Castillo Inc.
-Księgowa w przychodni
-Asystentka Toma Qruiza
-Asystentka Katy Perry
Aktualne zajęcie: 
Brak

Umiejętności:
-Parzenie kawy,segregowanie od A do Z,kurs obsługi komputera,biegłe władanie językami:
Angielski
Niemiecki
Hiszpański
Portugalski
Polski
Łacina
Francuski
Chiński
Japoński
Rosyjski


Violetta Castillo...Castillo.Czy to nie ta małolata,którą uczyłem  matematyki w liceum? Chyba tak.Jest taka piękna.Byliśmy parą.Półtorej roku.Najlepszy czas w moim życiu.Niestety zachciało mi się seksu.Wtedy się pokłóciliśmy.Poszedłem do Natalii-uroczej brunetki,która mi się narzucała.Tak jakoś wyszło.Zobaczyła nas.Zerwała ze mną i wyjechała.Do dziś tego żałuję.Może i była młoda.Dziewięć lat różnicy,ale mi to nie przeszkadzało.Kochałem ją.Kocham.I kochać będę.A teraz wysyła CV do mojej firmy.Czyżby o mnie zapomniała? Nie wie,że to ja.Przyjąć ją?
******

****Dwa dni później*****

Ubrana w białą spódnicę,niebieską bluzkę,kremową marynarkę,czarne szpilki i fioletową torebkę wchodzę do mojej nowej pracy.Ught! Pan Verdas mówił mi który pokój,ale nie pamiętam!
-Dzień dobry,pani...Ludmiło-wyczytuję z jej plakietki.
-Po prostu Ludmiła.W czym mogę pomóc?
-Szukam gabinetu pana Verdasa.
-Pokój 291.
-Dziękuję.
-Proszę-odpowiada,a ja kieruję się w stronę gabinetu.

 Powolnym krokiem idę w stronę gabinetu szefa.Jak on wygląda? Młody?Stary dziadek? Zboczeniec? Kurwa,Violetta.Słuchaj się dłużej ojca,to na pewno nie będziesz bała się świata!  Kiedy podchodzę do jego ''królestwa'' pukam w drzwi.Kiedy odpowiada ''proszę'' otwieram drzwi.Stoi do mnie tyłem,aż nie słyszy,ze ktoś zmierza w jego stronę.Nasze oczy się spotykają.Jeju...Nie mogę uwierzyć.Przede mną stoi miłość mojego życia osoba,która tak bardzo zraniła mnie trzy lata temu.
-Nie mogę uwierzyć,że to naprawdę ty.-uśmiecha się.
-Dlaczego mnie zatrudniłeś? Znowu szykujesz dla mnie cios w serce? Znowu mnie zranisz?
-Po pierwsze:Miałaś najlepsze referencje.Po drugie:kocham cię i nie mógłbym tego zrobić.
-Oj,parę lat temu pokazałeś,że możesz.
-Będziesz miała do mnie żal do końca życia?
-Nienawidzę cię.Jesteś dupkiem i skończonym idiotą.
-Hola,hola.Nie takim tonem do szefa.
-A zwolnij mnie.Ja jestem bardzo chętna.
-Nie mam zamiaru.Tyle cię szukałem.Dlaczego wyjechałaś?
-Miałam siedemnaście lat.Myślałam,że jeśli z kimś jesteś,ten ktoś cię nigdy nie zrani.Co miała myśleć nastolatka,kiedy zobaczyła swojego chłopaka,który posuwa moją przyjaciółkę? Musiałam zniknąć.-wstrzymywałam łzy
-Zawsze cię kochałem.
-Faktycznie,udowodniłeś to-kpię z niego
-Violetta.Tęskniłem.
-Zostaw mnie lepiej w spokoju i daj wypełniać moją pracę w spokoju.Co mam zrobić?
-Idź do swojego gabinetu.Tam masz papiery,które mają być gotowe na 15.
-W takim razie idę.-wyszłam trzaskając drzwiami.
**********






Cholera! Od półtorej godziny ślęczę nad tym pieprzonym raportem,którego nawet nie zacząłem.Jak ona się zmieniła.Jest jeszcze piękniejsza.Wyciągnąłem z szuflady jej zdjęcia:




























   Wcześniej też była bardzo ładna.Jej włosy były takie miękkie,a kiedy ją całowałem,czułem smak pomarańczy.Może dlatego,bo codziennie piła soki pomarańczowe i jadła gumę pomarańczową? Tęsknię za jej ustami,za nią całą.Czy dam radę ją odzyskać? Przyznam.Zaciągnąłem do łóżka piętnastoletnią Natalię (córkę koleżanki mojej mamy). Wtedy pokłóciłem się z Violą.To był..Taki impuls.Impuls,którego żałuję do dziś.Impuls,którego nie da się odkręcić.Wkurzyła się na mnie,bo chciałem iść na imprezę z kumplami.Dobra,jest pomiędzy nami dziewięć lat różnicy,ale to nie ma znaczenia.Kocham ją.Chcę ją mieć s powrotem.Całować,przytulać i kochać ją całą,ale nie będzie tak jak kiedyś.Wszystko spieprzyłem.Może nie dam rady tego naprawić,ale będę o nią walczyć.Zwłaszcza,kiedy jest obok mnie.Przyznaję,że kiedy ode mnie odeszła lubiłem laski na jedną noc.Kochałem się parę razy dziennie.To była moja rutyna przed dwa lata.To pomagało mi zapomnieć.Seks,alkohol i narkotyki-moi nieodłączni przyjaciele sprzed roku..Kurwa,jak ja mam się skupić na pracy,kiedy ciągle o niej myślę? Po chwili wybieram numer do mojego przyjaciela.Odbiera po czterech sygnałach:
-Cześć Leoniasty,co tam?-pyta zdyszanym głosem.
-Przerwałem w ruchanku z moją siostrą?-zaśmiałem się
-Em...-zmieszał się.Wiedziałem!-lepiej mów po co dzwonisz.-zmienia temat
-Potrzebuję twojej pomocy.
-O co chodzi?
-O kobietę.
-Zaraz będę-rozłącza się
*********
Po dziesięciu minutach słyszę jak ktoś wchodzi do mojego gabinetu.Oczywiście,wiem ,że to Federico,bo tylko on tu nie puka.
-Lepiej dla ciebie żeby to było coś ważnego,bo Ludmiła dochodziła!-uświadamia mnie
-Kurwa,Federico.Powtarzałem ci: Nie chcę wiedzieć jak ruchasz moją siostrę.Nie chcę znać szczegółów.
-Aj,dobra.Jaka kobieta? O co chodzi?-dopytuje
-Violetta
-Moja siostra wróciła?-rzuca radosny
-Wróciła,pracuje tu.
-Ale jaja.Muszę do niej iść!
-Kurwa,Castillo.Miałeś mi pomóc!-warczę w stronę brata mojej eks.
-Sorry,poniosło mnie.Co tam?
-Ciągle o niej myślę.Nie mogę skupić się na tym pieprzonym raporcie,bo myślę o niej! Do cholery!-wściekam się i zrzucam papiery ze stołu.
-Stary,ogar.-upomina mnie-Nie zapominaj,że ją skrzywdziłeś.
-Kuźwa,Federico.Kocham ją! Muszę ją odzyskać!!
-Skąd wiesz,że ona cię nadal kocha?
-Widać po oczach.
-Się nie rozmarzaj.Myślę,że powinieneś kupić jej ulubione kwiaty.I to najlepiej bukiet.
-Czerwone róże,pomieszane z białymi i fioletowymi.-przerywam mu
-Tak,do tego jakaś biżuteria.
-Nie chcę jej przekupywać.
-Sprawisz jej przyjemność,każda królisia lubi kosztowności.-zapewnia.Otwiera usta żeby powiedzieć coś więcej,ale przerywa mu mój telefon.Odbieram.
-Verdas Corporation Inc,słucham.
-Z tej strony Oliver Garnier.Organizuję dzisiaj przyjęcie.Pragnę by pan na nie przybył wraz z osobą towarzyszącą.
-O której?
-O 20 w mojej rezydencji.
-Przyjdę-mówię i rozłączam się.

   -Ludmiła ma jakieś plany na wieczór?
-Musimy przecież dokończyć,to co nam przerwałeś.
-Kurwa.
- A o co chodzi?
-Garnier organizuje przyjęcie.Muszę przyjść z osobą towarzyszącą.Jeszcze muszę zaiwaniać czterysta kilometrów,żeby ten kretyn był zadowolony!
-Weź Violettę.
-Nie zgodzi się.
-Powiedz,że musisz przyjść z asystentką.Nie będzie miała wyjścia.
-Spróbuję.
-Dobra,to ja lecę do mojej miśki.Kazałem jej na mnie poczekać.
-Tak,tak.Tylko nie zrób jej dziecka.
-Nie bój żaby-krzyczy zza drzwi
**********

Siedzę w swoim gabinecie.Wypełniam te papiery od kilku długich minut,a nie mogę się na niczym skupić.Dlaczego on mnie zatrudnił? Kocha mnie? Nie,Violetta! On nie wie co to miłość.Nie zna definicji,ani praktyki.To zwykły dupek,który cię zranił! Czy wybaczyłabym mu? Oczywiście,że tak! Nie wiem.Strasznie go kocham.Pomimo związku z Nicolasem,nie jestem w stanie o nim zapomnieć.Próbowałam,ale nie mogę.Zbyt go kocham...Moje rozmyślania przerywa pukanie do drzwi.
-Proszę-zachęcam osobę do wejścia.Po sekundzie drzwi się otwierają,a w nich staje ten dupek.
-Co chcesz?-pytam wyraźnie wściekła,tuszując smutek.
-Idź do domu.Masz półtorej godziny na ubranie się na przyjęcie u mojego wspólnika.Potem po ciebie przyjadę.
-A z jakiej racji mam z tobą jechać?!-oburzam się
-Z tej,że jesteś moją asystentką. Już,raz dwa.Za równe dwie godziny jestem i wyjeżdżamy.
-Na ile?
-Raczej na dwa,albo trzy dni.
-Yhym... Skończę tylko tą umowę i wychodzę-mruczę,kiedy wychodzi. Ja pierdziele! Dwa/trzy dni?! Sama z nim? Nie,ja chyba oszaleję!
**********
************

Chowam papiery do teczki w kolorze bieli.Umowa skończona.Teraz pora szykować się na przyjęcie.Tylko w co ja się ubiorę? Hm..Zamykam swój gabinet.Przemierzam korytarz,aż słyszę damski głos
-Violetta! Czekaj!-odwracam głowę i widzę tą dziewczynę z recepcji.
-Ja?-dziwię się
-Tak ty!-po chwili podbiega do mnie na tych swoich wielkich szpilach.-jak miło cię poznać!-łapie moją dłoń i się do siebie uśmiechamy-nie mogę uwierzyć,że León ma taką dziewczynę.Nie dość,że mądra to jeszcze piękna! Jak miło cię poznać.Ludmiła Verdas.
-Dziewczyna? Łoo! Przystopuj. Nie spotykam się z Leónem! Jestem jego byłą!
-To Federico coś źle mi powiedział.-mruczy pod nosem.
-Mój brat tu jest?-dziwię się
-No tak.
-To on nie jest w Szwecji?
-Nie,co ty.Wrócił pół roku temu.
-Chętnie bym pogadała,ale muszę szykować się na przyjęcie.Widzimy się w poniedziałek,tak?
-Jasne.Miłej zabawy.-rzuca entuzjastycznie blondynka i odchodzi.
************
Stoję przed szafą dobre dziesięć minut i już znalazłam idealny zestaw dla siebie.Poszłam do toaletki.Powieki pomalowałam fioletowym cieniem do powiek.Rzęsy podkreśliłam mascarą,a usta czerwoną szminką.Poszłam do łazienki po lokówkę.Wyciągnęłam ją z szafy i wróciłam na poprzednie miejsce.Zrobiłam sobie loki i zeszłam do kuchni.Wyciągnęłam z lodówki jogurt pomarańczowy i go zjadłam.Usłyszałam dzwonek do drzwi.To pewnie Leon..Wzięłam wdech i wydech i podążyłam do drzwi.Wyglądał zjawiskowo.Niebieska koszula w kratę,niebieskie jeansy i czarne pantofle.Do tego włosy postawione na żel.
-Cześć.-odzywam się pierwsza
-Hej.Wyglądasz cudownie.-skomplementował mnie,na co ja się zarumieniłam.Szybko schyliłam głowę żeby nie widział moich wypieków.
-Nie chowaj się,kiedy się rumienisz.Wyglądasz wtedy uroczo-mruknął i podniósł moją głowę,tak,że patrzyliśmy sobie w oczy.

Przybliżaliśmy się do siebie,aż w końcu pocałowaliśmy się.Bardzo brakowało mi jego ust.Jego głosu,uśmiechu i dotyku.Kocham go i cholernie tęsknie,ale pytanie czy on się zmienił? Oderwaliśmy się od siebie.
-Ym..lepiej będzie jak już pojedziemy-odsunęłam się od niego i mruknęłam to pod nosem,na co on westchnął.
-Dobrze,więc jedźmy.-zamknęłam drzwi na klucz i chwyciłam swoją torbę.Otworzył mi drzwi od strony pasażera i je zamknął.Następnie sam wsiadł do środka,zapiął pas i włączył silnik.Po sekundzie byliśmy już w drodze na przyjęcie.
***********
Wiem,że mnie kocha.Wiem,że tęskni,ale nie wiem czy chce do mnie wrócić.To wszystko jest cholernie trudne.Może sama nie wie czego chce? A ja wiem? Dzisiaj muszę się napić,żeby zapomnieć.Żeby nie myśleć o niej.Jedziemy w bardzo niezręcznej ciszy.A o czym mamy rozmawiać? Rozmawianie o tym ''co robiłaś,jak wyjechałaś'' to nie za bardzo rozmowa na poziomie.Powie jedno,krótkie słowo i będzie zadowolona.Albo się pokłócimy,co jest bardzo realne.Chciałbym złapać ją teraz za rękę i powiedzieć,jak bardzo ją kocham.Jak tęskniłem.Ale to niemożliwe...

   Na miejsce dojeżdżamy po trzech godzinach.Parkuję swój samochód koło naszego hotelu.Violetta nie czekając,czy jej otworzę,czy nie wychodzi z samochodu i wyjmuję swój bagaż z bagażnika.W dalszym ciągu nic nie mówi.Milczy.Łapię jej ramię i przyciągam do siebie.
-Nie chcę żeby pomiędzy nami tak było-wyznaję.
-To twoja wina,a teraz mnie puść-szarpie się,ale ja nadal ją trzymam.Łapię jej delikatną dłoń.
-Nie rozumiesz,że cię kocham,że o tobie myślę?,że nie mogę bez ciebie żyć? Violetta,kochamy się.Dlaczego nie może być tak jak kiedyś.
-Nigdy nie będzie tak jak wcześniej,León.
-To zaprzecz,że mnie nie kochasz-spuściła głowę -powiedz,że nic do mnie nie czujesz,a odejdę-w dalszym ciągu miała spuszczoną głowę-widzę,że sama nie wiesz czego chcesz.Kochasz mnie,tak jak ciebie,a boisz się mi znowu zaufać.Jeśli moje zapewnienia o miłości do ciebie nie wystarczają to ja nie jestem w stanie nic już zrobić-kwituję zrezygnowany i puszczam jej dłoń
-Leon...-szepcze
-Nic nie mów-odpowiadam i odchodzę ze swoją torbą.


Co mam zrobić żeby ją odzyskać? Ja nic.To ona musi podjąć decyzję,albo zdecydować się,czego chce.

**********










-Kocham cię Violetta.
-Nie,bo ja ciebie bardziej.
-Nie,bo ja.
-Ja.
-Ja.
-Ja.
-Ja.
-Ja.
-Dobra,oboje kochamy się tak samo m-o-c-n-o.
-Niech ci będzie,ale pamiętaj,że ja i tak bardziej-chichoczę
-Kotku,nie myśl sobie.To ja cię kocham mocniej.
-Dobra,nie kłóćmy się o to.Wiesz,że nie wyobrażam sobie życia bez ciebie?
-Ani ja bez ciebie-przybliżamy się do siebie i całujemy.
********

-Ja proszę cię tylko o czas.
-Wiesz,co? Nie wiem,czy my w ogóle chcemy być razem.Jeśli byś mnie kochała,to wróciłabyś do mnie-wałkujemy tę rozmowę od dziesięciu minut,a ja czuję,że nie ma sensu walczyć o naszą miłość.
-León,czas.Daj mi czas-po raz kolejny mnie o to prosi.
-Nie Violetta! Ty powinnaś wiedzieć,czy chcesz ze mną być,czy nie.Jeśli masz się zastanawiać,czy mnie kochasz,to sorry,ale to nie miłość.
-Leon..
-Dobra-przerywam jej-chodźmy na to pieprzone przyjęcie-syczę i idę pierwszy.Czy ona mi wybaczy?


_________________________________________________________________________________
Uhuhu! Witam was po trzech miesiącach ^^  rozdziały 1-5 będą trochę nudne.
Czy Violetta wróci do Leona?
Czy Leon też zacznie mieć wątpliwości?
Wróci do nałogów?
Zdarzy się coś,czego nikt się nie spodziewał?
Nwm,nwm ^-^
Pożyjemy zobaczymy ;)
To do następnego! <3

Bohaterowie

Violetta Castillo-lat 20

León Verdas-lat 29

Angie Saramego Castillo-lat 34

Pablo Saramego-lat 37

Federico Castillo-lat 27

Diego Hernandez-lat 30

German Castillo-lat 42

Alex Kendall-lat 26

Ludmiła Verdas-lat 32

Natalia Watson-lat 18

Gery Cameron-lat 23

Andreas Molfense-lat 21

Francesca Cauviligia-lat 27

Maksymilian Ponte-lat 23

Priscilla Ferro-lat 39

Camilla Torres-lat 25

Milton Molfense-lat 36

Jade Lafontaine Molfense-lat 31

Nicolas Molfense-lat 45

Matias Lafontaine-lat 35

Justyna Bojczuk-lat 19

Olga Torres-lat 49

Esmeralda Ferro-lat 29

Ramallo Vincent-lat 46

............................